- furtív
- adj. m., pl. furtívi; f. sg. furtívã, pl. furtíve
Dictionar Ortografic al Limbii Române Pentru Elevi. 2013.
Dictionar Ortografic al Limbii Române Pentru Elevi. 2013.
furtiv — FURTÍV, Ă, furtivi, e, adj. (livr.) Care se face pe ascuns, pe furiş. – Din fr. furtif, lat. furtivus. Trimis de baron, 24.01.2003. Sursa: DEX 98 furtív adj. m., pl. furtívi; f … Dicționar Român
furtiv — (L). Secret; stolen … Dictionary of word roots and combining forms
Furtum — (lat.), so v.w. Diebstahl, s.d. Daher Furtiv, heimlich, verstohlen. Furtivitatis vitium, die Eigenschaft einer Sache, daß sie gestohlen ist. Sie hindert die Verjährung, auch bei dem Besitzer in gutem Glauben (bonae fidei possessor, s.d.) … Pierer's Universal-Lexikon